Film - Zamek Piastowski w Raciborzu dawniej i dziś
Pierwsza historyczna wzmianka o Raciborzu pojawia się dopiero na łamach „KRONIKI” Galla Anonima pod 1108 r. Raciborski gród nabrał znaczenia po 1172 r., kiedy to przypadł Mieszkowi Laskonogiemu (Plątonogiemu) – synowi Władysława II Wygnańca. W 1201 r., po śmierci brata i jego syna Jarosława, Mieszko Laskonogi (Plątonogi) utworzył księstwo opolsko-raciborskie, ze stolicą w Raciborzu. Gród na Ostrogu stał się siedzibą dworu książęcego.
W 1210 r. Mieszko Laskonogi został dzielnicowym władcą Polski. Po jego rychłej i niespodziewanej śmierci 16 maja 1211 r. schedę opolsko-raciborską przejął jedyny jego syn – Kazimierz. Około 1238 r. rządy przejął Mieszko Otyły, najstarszy syn Kazimierza. W 1246 r. wskutek rychłej i bezpotomnej śmierci Mieszka Otyłego władzę przejął jego młodszy brat – Władysław. Wówczas tutejszy zamek stał się centrum politycznym i administracyjnym rosnącego w siłę i aktywnego na scenie politycznej górnośląskiego księstwa.
Władzę w Raciborzu po śmierci Władysława przejął jego najmłodszy syn – Przemysł, który doczekawszy się jednego syna – Leszka zmarł 1306 r. Jako, że Leszek, żonaty z Agnieszką nie doczekał się męskiego potomka (zmarł w 1336 r.), na nim zakończyła się linia Piastów raciborskich. Po jego śmierci władzę nad księstwem raciborskim przejął Mikołaj II Przemyślida, mąż Anny – córki Przemysła.
Potomkowie Mikołaja II rządzili księstwem raciborskim do 1521 r., kiedy to zmarł ostatni z nich, kaleki władca Walentyn zwany Garbatym. Na mocy układu (jaki zawarł jeszcze przed swoją śmiercią Walentyn Garbaty) z księciem opolskim Janem Dobrym z rodu Piastów, dzielnice: raciborska i opolska zostały na powrót zjednoczone. Jan Dobry jako kawaler zmarł na zamku w Raciborzu w 1532 r.
Scheda po nim stała się własnością króla Czech. Księstwo raciborskie, na poczet wierzytelności w kwocie 200 tys. guldenów roszczonych wobec praskiego dworu, objął w zastaw Jerzy von Ansbach Hohenzollern, zwany Pobożnym. Po spłaceniu długów zamek i przynależne mu dobra ziemskie wróciły w bezpośrednie władanie Habsburgów. Ci następnie oddawali księstwo w ręce różnych możnych rodów. Pierwszą obdarowaną była Izabela Jagiellonka, córka Zygmunta I Starego i Bony Sforzy. W 1556 r. zrzekła się swoich śląskich posiadłości, które przypadły cesarzowi Ferdynandowi I Habsburgowi, który zarządzał nimi przez naczelników prowincji.
W latach 1532 – 1645 księstwo opolsko-raciborskie miało ośmiu przejściowych władców, wielokrotnie zmieniał się stan prawny tworzących je majętności. Były oddawane w zastaw, sprzedawane, potem znów przejmowane na własność kamery cesarskiej. Zamkiem na Ostrogu zarządzali m. in.: Oppersdorffowie i Mettichowie, prywatni właściciele dóbr raciborskich, bądź panowie zastawni, m. in. w latach 1645 – 1666 zamkiem władał polski król Władysław IV Waza. W kolejnych latach jako panów na raciborskim zamku widzimy m. in. rodziny: Sobeck, Schlabrendorff, Wilczek oraz Reuss von Plauen.
W 1820 r. księstwo i zamek objął landgraf Wiktor von Hessen-Rotenburg. W 1834 r. zmarł bezpotomnie. Na mocy jego testamentu, dobra raciborskie (w tym zamek) przejął siostrzeniec jego żony Wiktor von Hohenlohe-Schillingsfürst. Jego potomkowie (Wiktor II i Wiktor III) władali zamkiem do 1945 r. Po zakończeniu II wojny światowej, w latach 1945 – 2010 zamek stanowił własność Skarbu Państwa. Obecnie właścicielem obiektu jest powiat raciborski.