Nieproszony „gość” po raz drugi na raciborskim Zamku

15 października 2011 roku, krótko po godz. 13.00 na Zamku Piastowskim w Raciborzu odbyła się akcja ratowania nietoperza, małego gacka brunatnego. To drugi nietoperz, który zabłądził w średniowiecznych murach Zamku. O pierwszym przypadku pisaliśmy TUTAJ Podobnie, jak za pierwszym razem pomocy udzieliła zoolog Joanna Ziemińska-Paul, która od wielu lat pasjonuje się nietoperzami. W galerii zapraszamy do oglądania zdjęć.

Gacek, podobnie jak mroczek późny zabłąkał się w budynku bramnym. Zauważony został przez pracowników Agencji Promocji Ziemi Raciborskiej 14 października około godz. 15.00. W specjalnych warunkach zostanie przygotowany do wypuszczenia na wolność.

Gacek brunatny (Plecotus auritus) to gatunek ssaka z rzędu nietoperzy. Wraz z gackiem szarym stanowi trudną do rozróżnienia parę gatunków. Do około 1960 roku gatunków tych nie rozróżniano, używając polskiej nazwy gacek wielkouch. Występuje w całej Europie z wyjątkiem północnych i południowych jej krańców. W Polsce występuje na terenie całego kraju.

Występuje zarówno w lasach, jak i na obszarach zabudowanych. Latem kolonie rozrodcze spotykane są w budynkach (głównie na strychach), w dziuplach drzew oraz skrzynkach dla ptaków i nietoperzy. Kolonie te są niewielkie, liczą od kilku do kilkudziesięciu dorosłych samic. Zimuje w bardzo różnych kryjówkach, najczęściej chłodnych. Dominuje w małych, przydomowych piwnicach, gdzie jest zwykle najliczniejszym gatunkiem nietoperza. Często występuje w chłodnych jaskiniach i fortyfikacjach, rzadziej w studniach. Sporadycznie znajdowano go zimą w dziuplach drzew i na strychach. Jest to gatunek osiadły, sezonowe przeloty nie przekraczają kilkudziesięciu kilometrów.

Żeruje latając w pobliżu koron drzew i krzewów, często zbierając drobne bezkręgowce z liści czy ścian budynków. W skład pokarmu tego gatunku wchodzą głównie motyle nocne (zwłaszcza ćmy z rodziny sówkowatych), jak również muchówki i skorki. Atakując owada, gacek brunatny przerywa echolokację i kieruje się słuchem biernym, nasłuchując wielkimi uszami dźwięki wydawane przez ofiarę, np. trzepoczącą skrzydłami. Pozwala mu to na chwytanie motyli nocnych zdolnych do słyszenia ultradźwięków, niedostępnych jako pokarm dla innych gatunków nietoperzy z rodziny mroczkowatych. Sygnały echolokacyjne gacków są bardzo słabe (o zasięgu 2-3 metrów) i służą im jedynie do orientacji w przestrzeni, m.in. lokalizacji przeszkód.