Seminarium poświęcone postaci majora Jana Wyglendy na Zamku

20 listopada 2013 roku w sali konferencyjnej na Zamku Piastowskim w Raciborzu, odbyło się seminarium poświęcone postaci majora Jana Wyglendy (1894-1973), ps. Traugutt - powstańca śląskiego, żołnierza września i II Korpusu Polskiego.  Seminarium poprowadził Krzysztof Bajerski, drużynowy I Raciborskiej Drużyny Harcerzy „Karacena” im. Króla Jana III Sobieskiego. Jan Wyglenda urodził się 24 listopada 1894 r. w Brzeźnicy koło Raciborza na Górnym Śląsku. Walczył w wojsku niemieckim podczas I wojny światowej skąd wrócił jako podporucznik. W styczniu 1919 roku utworzył oddział polski w rodzinnej Brzeźnicy. W czerwcu 1919 roku został zastępcą głównego komendanta i kierownikiem Wydziału Wywiadu Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska. W I powstaniu śląskim dowodził w bitwie pod Godowem i na odcinku Olza-Oświęcim, w II powstaniu śląskim Jan Wyglenda dowodził polską samoobroną w powiecie rybnickim. W III powstaniu śląskim był zastępcą dowódcy i szefem sztabu Grupy „Północ”. Po podziale Górnego Śląska zmuszony został do opuszczenia rodzinnego obszaru przyznanego Niemcom i zamieszkał w polskim województwie śląskim. W 1927 r. został naczelnikiem gminy Nowa Wieś - obecnie Wirek, dzielnica Rudy Śląskiej, a następnie starostą powiatowym w Lublińcu i Rybniku. Członek Związku Powstańców Śląskich. W latach II wojny światowej walczył w kampanii 1939 r. oraz w Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie. Po powrocie do Polski, w okresie stalinowskim był więziony (1950-1956) na podstawie fałszywych oskarżeń. Po uwolnieniu pracował w górnictwie. Zmarł w 1973 r. w Rybniku, gdzie go pochowano.

20 listopada 2013 roku w sali konferencyjnej na Zamku Piastowskim w Raciborzu, odbyło się seminarium poświęcone postaci majora Jana Wyglendy (1894-1973), ps. Traugutt - powstańca śląskiego, żołnierza września i II Korpusu Polskiego.  Seminarium poprowadził Krzysztof Bajerski, drużynowy I Raciborskiej Drużyny Harcerzy „Karacena” im. Króla Jana III Sobieskiego.

Jan Wyglenda urodził się 24 listopada 1894 r. w Brzeźnicy koło Raciborza na Górnym Śląsku. Walczył w wojsku niemieckim podczas I wojny światowej skąd wrócił jako podporucznik. W styczniu 1919 roku utworzył oddział polski w rodzinnej Brzeźnicy. W czerwcu 1919 roku został zastępcą głównego komendanta i kierownikiem Wydziału Wywiadu Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska. W I powstaniu śląskim dowodził w bitwie pod Godowem i na odcinku Olza-Oświęcim, w II powstaniu śląskim Jan Wyglenda dowodził polską samoobroną w powiecie rybnickim. W III powstaniu śląskim był zastępcą dowódcy i szefem sztabu Grupy „Północ”. Po podziale Górnego Śląska zmuszony został do opuszczenia rodzinnego obszaru przyznanego Niemcom i zamieszkał w polskim województwie śląskim. W 1927 r. został naczelnikiem gminy Nowa Wieś - obecnie Wirek, dzielnica Rudy Śląskiej, a następnie starostą powiatowym w Lublińcu i Rybniku. Członek Związku Powstańców Śląskich. W latach II wojny światowej walczył w kampanii 1939 r. oraz w Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie. Po powrocie do Polski, w okresie stalinowskim był więziony (1950-1956) na podstawie fałszywych oskarżeń. Po uwolnieniu pracował w górnictwie. Zmarł w 1973 r. w Rybniku, gdzie go pochowano.